Pragnienie bycia pięknym towarzyszy człowiekowi niemal od zawsze. Napędza ono poniekąd naszą kulturę od wieków stając się bodźcem i motorem działania. Innym celem, obecnie równie ważnym, jest chęć zachowanie długotrwałej sprawności fizycznej we wszystkich niemal jej aspektach.

 Starą prawdą jest fakt, iż wypadki chodzą po ludziach i nie sposób przewiedzieć jak potoczy się nasze życie. Urazy mechaniczne są poniekąd wpisane w biologiczny cykl organizmu każdego żywego stworzenia, a powstałe blizny, o ile nie są specjalnie szpecące nie stanowią powodu do niepokoju.

 Już starożytni uznawali piękno ciała z pewną wartość, przemijającą ale w pewnych okresach szczególnie cenioną. Jednym z wyznaczników urody, poniekąd uniwersalnych, była gładka skóra o jednolitym wybarwieniu. Obecnie również jest podobnie, choć  w zależności od okoliczności intensywność opalenizny lub jej brak są pożądane albo i nie.

  Obecnie wiele uwagi i pieniędzy poświęca się na uzyskanie atrakcyjnego wyglądu wedle kanonów propagowanych przez media i kulturę popularną. Zwłaszcza kobiety są tu obiektem uwagi jako „płeć piękna”.

 Pęd do bycia pięknym i wiecznie młodym nie od dziś towarzyszy ludzkości. Czymże innym niż jego wyrażeniem są podania o cudownych źródłach i eliksirach dających nieśmiertelność i piękno na wieki.